İki gözün görme alanı herkeste aynı olmamak koşuluyla dikey 130–135° ve yatay olarak 200–220°.’dir Bu tüm alanın içerisinde bakışın merkezi yani merkezi görüş ve bakışın merkezini çevreleyen çevresel görüş bir aradadır. Merkezi görüşte kabaca 3 boyutlu, çevresel görüşte 2 boyutlu görürsün. Göz ve beyin görme alanına giren tüm ışığı işler.
Görme gerçekleşirken baktığın nesneden gelen ışınlar ile diğer nesenden gelen ışık ışınları göze girer. Görme anatomisi bakılan ve etraftaki nesnelerden gelen ışık ışınlarını işlerken nesneler arasındaki ilşikiyi ve kendisiyle aralarındaki ilişki algılar. Örneğin yolda yürürken karşındaki trafik levhası ve kenarda duran bank ve soldaki ağacın durumunu ve birbirleriyle arasındaki ilişkiyi algılar. Göz her birinden gelen ışık ışınlarının tamamını alır. Tarfik levhasına baktığında onu net görürken diğerlerinden gelen ışık ışınlarını ve ilişkiyi arkada işler.
Görüşün merkeze yoğunlaşıp çevresel görüşe ilgiyi azalttığında ve bu kalıcılaştığında merkezi görüşünde görme mesafesi kısalır ve görüntü kalitesi düşer.
Çevresel görüşe yeterli ilgiyi yönelttiğinde sadece merkezileşmiş görüş alışkanlığından çıkarsın. Merkezileşmiş görüş alışkanlığından çıktığında görmede farklı bir boyut harekete geçer ve görüş mesafen uzar, görüş kaliten artar. Alışkanlığı terk ettiğin anda gözün eksenel uzamasını tersine çevirecek uyarı oluşturan otonom odaklamayı tetiklersin.
Çevresel görüşe ilgiyi yöneltmek için baktığın, odaklandığın her neyse etrafında olup bitenleri fark et.
Örneğin televizyon izlerken, sadece televizyonun içerisinde olup bitenlere ilgiliyken aynı zamanda televizyonun yanında duran eşyayı fark et. Bunu doğru bir şekilde yaptığında uzun süredir çevresel görüşte olup bitenleri ilgisiz kalan görme anotomisi tekrardan ilgilenmeye başlar ve görüşünde ani netleşme olur. Çevresel görüşe ilgili olurken başlarda gözünde karıncalanmaya benzer bir his yaşayabilir ve gözün sulanabilir. Bunlar geçididir.